Barbillus volūmen antīquum explicāvit Lūciaeque
fābulam nārrāvit:
    ‘fuit ōlim mercātor dīves, quī nāvem cōnscenderat in
portū Aegyptī. magister tamen erat vir pessimus.
5     ‘post nōnnūllōs diēs ad īnsulam advēnērunt, ubi
omnēs ē nāve exiērunt. mercātor, quod fessus erat,
in lītore īnsulae recubuit et obdormīvit. postquam
surrēxit, nēmō aderat.
    ‘mercātor tumulum album vīdit et cōnscendit.
10 ēheu! nāvem procul in marī cōnspexit. iste magister
mercātōrem relīquerat.
    ‘subitō ingēns volucer in caelō appāruit. sōlem
cēlābat, sīcut nūbēs ātra. deinde volucer ad
mercātōrem attonitum dēscendit, et in illō tumulō
15 cōnsēdit. nam tumulus albus erat ōvum!
    ‘iam sub pedibus volucris iacēbat mercātor. ille
tamen erat vir callidus. ubi volucer dēnique ēvolāvit,
mercātor pedem tenēbat. ita volucer mercātōrem ā
lītore īnsulae abstulit.
20     ‘mox volucer ad īnsulam novam pervēnit. ibi iacēbant
gemmae, quās serpēns ātra custōdiēbat. volucer hanc
serpentem interfēcit cōnsūmitque. ubi iterum ēvolāvit,
iterum pedem tenēbat mercātor, quī multās gemmās
collēgerat.
25     ‘posteā ad mare revēnērunt. mercātor in mare prope
nāvem novam dēcidere potuit. ita effūgit, dīvitior quam
anteā.’