iam nūbēs ātra ad terram dēscendēbat; iam cinis
dēnsissimus incidēbat. plūrimī Pompēiānī iam dē urbe suā
dēspērābant.
    Clēmēns tamen nōn dēspērābat, sed vīllam petīvit, quod
5 Caecilium quaerēbat. tandem ad vīllam pervēnit. sollicitus
ruīnās spectāvit. tōta vīlla ardēbat. Clēmēns fūmum ubīque
vīdit. per ruīnās tamen contendit et Caecilium vocāvit.
Caecilius tamen nōn respondit. subitō canis lātrāvit.
    servus tablīnum intrāvit, ubi canis erat. Cerberus
10 dominum custōdiēbat. Caecilius erat moribundus. Metella
prope eum immōta iacēbat. mūrus sēmirutus eōs paene
cēlābat. Clēmēns dominō vīnum dedit. Caecilius, postquam
vīnum bibit, sēnsim respīrāvit.
    “quid accidit, domine?” rogāvit Clēmēns.
15     “ego ad vīllam vēnī,” inquit Caecilius. “vīlla erat dēserta.
tum ego ad tablīnum contendēbam. uxōrem meam in
tablīnō invēnī. sōla Metella mē exspectābat. subitō terra
tremuit et pariēs in nōs incidit. tū es servus bonus et fidēlis.
abī! ego tē iubeō. dē vītā meā dēspērō. Metella periit. nunc
20 ego quoque sum moritūrus.”
    Clēmēns recūsāvit. in tablīnō manēbat. Caecilius iterum
clāmāvit,
    “Clēmēns, abī! tē iubeō. fortasse Quīntus et Lūcia
superfuērunt. quaere Quīntum! hunc ānulum Quīntō dā!”
25     Caecilius, postquam Clēmentī ānulum suum trādidit,
statim exspīrāvit. Clēmēns dominō “valē” dīxit et ē vīllā
discessit.
    Cerberus tamen in vīllā mānsit. dominum frūstrā
custōdiēbat.