“ego ad fundum tuum contendī,” Clēmēns dominō dīxit. “ego
vīlicō epistulam tuam trādidī. postquam vīlicus epistulam
lēgit, nōs fundum et servōs īnspiciēbāmus. subitō nōs
ingentēs sonōs audīvimus. nōs tremōrēs quoque sēnsimus.
5 tum ego montem spectāvī et nūbem mīrābilem vīdī.”
    “quid vōs fēcistis?” rogāvit Barbillus.
    “nōs urbem petīvimus, quod valdē timēbāmus,” respondit
Clēmēns. “ego, postquam urbem intrāvī, ingentem
clāmōrem audīvī. multī Pompēiānī per viās currēbant.
10 fēminae cum īnfantibus per urbem festīnābant. fīliī et
fīliae parentēs quaerēbant. ego ad vīllam nostram pervēnī,
ubi Metella manēbat. Metella mē ad tē mīsit, quod nōs
perterritī erāmus.”
    Caecilius ad urbem contendit, quod sollicitus erat.
15 mercātor et Clēmēns quoque ad urbem festīnāvērunt.
maxima turba viās complēbat, quod Pompēiānī ē vīllīs
festīnābant.
    prope urbem Holcōnium cōnspexērunt. Holcōnius cum
servīs ad portum fugiēbat.
20     “cūr vōs ad urbem contenditis? cūr nōn ad portum
fugitis?” rogāvit Holcōnius.
    “ad vīllam meam contendō,” Caecilius Holcōniō respondit.
“Metellam et līberōs quaerō. tūne Metellam vīdistī? Quīntum
et Lūciam cōnspexistī?”
25     “ēheu!” clāmāvit Holcōnius. “ego vīllam splendidam
habēbam. in vīllā erant statuae pulchrae et pictūrae
pretiōsae. iste mōns vīllam meam dēlēvit; omnēs statuae
sunt frāctae.”
    “sed, amīce, tū uxōrem meam vīdistī?” rogāvit Caecilius.
30     “ego nihil dē Metellā scio. nihil cūrō,” respondit Holcōnius.
    “furcifer!” clāmāvit Caecilius. “tū vīllam tuam āmīsistī. ego
familiam meam āmīsī!”
    Caecilius, postquam Holcōnium vituperāvit, ad urbem
contendit.