ancilla portum circumspectat. ancilla est Melissa. Melissa
prope nāvem stat. Melissa est anxia.
    Caecilius ad portum venit. Caecilius portum circumspectat.
argentarius Syphācem videt. Syphāx est vēnālīcius.
5     “salvē, Syphāx!” clāmat argentārius. Syphāx Caecilium
salūtat et rīdet. Caecilius ancillam quaerit. vēnālīcius
Caecilium ad nāvem dūcit.
    “vīnum!” clāmat Syphāx. Melissa vīnum ad Caecilium
portat. argentārius vīnum bibit et Melissam spectat.
10     “Melissa est docta,” inquit vēnālīcius. “Melissa linguam
Latīnam discit. Melissa cēnam optimam coquit.”
    “sed Metella coquum habet,” inquit argentārius. “Metella
ōrnātrīcem cupit.”
    “Melissa est ōrnātrīx optima,” inquit Syphāx. “Melissa
15 crīnem compōnit. Melissa stolam compōnit. Melissa…”
    “satis! satis!” clāmat Caecilius. Caecilius Melissam emit et ad
vīllam revenit. Caecilius Metellam vocat. Metella ancillam
intentē spectat et Caecilium laudat.
    Melissa vīllam circumspectat. Melissa est anxia.